"Szachy" - Adam Ważyk

Adam Ważyk (właściwie Adam Wagman 1905 - 1982) – polski poeta, prozaik, eseista, tłumacz pochodzenia żydowskiego.

Szachy

Owa go mieczem królowa przebiła
że nie kto inszy ta go rzecz cieszyła

Pękaty czerep został ale głowa ścięta
z drewnianego cesarza czyni prezydenta

Utracone królestwo jest to smutny pejzaż
Królowo niecierpliwa dokąd i z kim odjeżdżasz?

Nie lękaj się nie dogna wzrok ani krzyk bez celu
spokojny jestem do dna nie wzruszy mnie nikt ani ty ani ty przyjacielu

Zamiast odkrywać nowe lądy w trudzie
nowe lądy odkrywasz przy boku pięknej lecz cudzej

królowej czy kwiaciarki Sama jak kwiat prześliczny
odmienia twoje myśli i widok okoliczny

W świecie podobnym do kuli radzi są nawet żołnierze
i ty który chodzisz po alhambrze króli jak cygan po boskiej operze

Tutaj jest wojna szczęśliwa pod wezwaniem królowej
kto padł ten się jutro zrywa i nie wojna lecz łowy

Łowco! dzikie gęsi wędzisz w dymie fajek
pod skowrodą mięsiw śpisz jak mech pod skrzydłem czajek

Snem mocnym jak gorzałka wzbierasz na schwał
znów i znów szalona pałka z lądu na ląd będziesz gnał

W tej uroczej pogoni podszeptów niespodzianek
serce nieufnie dzwoni aż zobaczysz przystanek

Na semaforze poranku czerwone słońce jak talar
na wieżach laufry na koniach dmą i dmą na alarm

Ach spójrz Krzysztofie jak śpieszą latarnicy
jak gaszą białe lampy na czarnej szachownicy