Jaka jest różnica w stylu gry 14, 30 i 50-letniego arcymistrza szachowego?

Jaka jest różnica w stylu gry 14, 30 i 50-letniego arcymistrza szachowego?

Na to pytanie odpowiedział Ivan Chan Kim Yew, Mistrz FIDE z Malezji, obecnie ma ranking 2306.

14-letni arcymistrzowie to profesjonaliści, którzy zazwyczaj pracują około 8-12 godzin dziennie nad szachami. Na ogół dysponują wiedzę teoretyczną, z ciekawymi i rozpracowanymi pomysłami w wielu liniach. Ci gracze mają doskonałe umiejętności liczenia wariantów i trenują to na co dzień. Nic dziwnego, że wielu z nich przoduje w ostrych pozycjach taktycznych i w końcówkach, ponieważ są to fazy wymagające dokładnych obliczeń. Prawie wszyscy z nich grają najbardziej aktualne główne linie, które mają doskonale przeanalizowane.

Ze względu na mniejsze doświadczenie, niektórzy z nich mogą czasami przegapić ważne momenty w swoich partiach. Miało to np. miejsce w mojej partii z Leonem Mendoncą, który całkowicie ograł mnie w typowym Nimzowitschu z wiszącymi pionkami, a potem przegapił prosty przełom d4-d5, po którym natychmiast wygrałaby grę. Zdenerwowany tym faktem, uzyskał nawet gorszą pozycję, choć partia ostatecznie zakończyła się remisem.

30-letni arcymistrzowie są zwykle w apogeum swoich szachowych możliwości, mają duże doświadczenie i brylują we wszystkich częściach gry. Nic dziwnego, że mam najgorsze wyniki przeciwko arcymistrzom w tej grupie wiekowej.

Doskonale pamiętam sposób, w jaki zostałem pokonany przez Gawaina Jonesa grając białymi spokojny wariant z fianchetto. Niestety, pomimo braku oczywistych błędów, stopniowo otrzymywałem gorszą pozycję i przegrałem bez większej walki.

50-letni arcymistrzowie na ogół mają najlepsze lata za sobą. Wielu starszych arcymistrzów zajmuje się trenowaniem, organizacją turniejów czy są działaczami. W ich wieku jest to często bardziej dochodowe niż granie w turniejach. W rezultacie grają coraz mniej partii i rzadziej pracują nad sobą. Ci arcymistrzowie zachowali wysoki poziom zrozumienia pozycji, ale ich zdolność obliczeniowa zmalała. Są bardziej narażeni na błędy taktyczne, zwłaszcza na skomplikowanych pozycjach. Wielu starszych arcymistrzów wybiera proste linie debiutowe, aby wykorzystując lepsze zrozumienie takich pozycji i oszukać swoich przeciwników. Tacy zawodnicy są skorzy przyjąć szybki remis z młodymi przeciwnikiem, którzy ma nawet nieco niższą ocenę rankingową. Trudno ich pokonać, ponieważ ich bogate doświadczenie pozwala im znaleźć wytrwałą obronę na trudnych pozycjach.

Kilka lat temu udało mi się dobrze przygotować debiutowo grając przeciwko Mihailowi Marinowi. Otrzymał on trudną pozycję, ale wykonał serię doskonałych ruchów obronnych i utrzymał swoją pozycję. Pomimo moich najlepszych starań, nie byłem w stanie nic wycisnąć z otrzymanej przewagi, a on z łatwością poprowadził partię do remisowej końcówki z różnopolowymi gońcami.