Sparingpartner.
Kiedyś już o tym wspominałem (J.S.) pisząc o motywacji w szachach ( Moje motywacje do grania w szachy). Dobry partner do gry w szachy to prawdziwy skarb. Dzięki niemu nie zapomina się o zaplanowanych wcześniej sesjach treningowych, o tym, że w sobotą trenujecie godzinę dłużej niż zwykle i że w niedzielę jedziecie 200 km pociągiem by zagrać w jakimś lokalnym turnieju.
Jeżeli chcecie razem trenować i grać ze sobą dziesiątki partii dziennie, to Twój partner powinien być Twoim przyjacielem, a przynajmniej dobrym kolegą. Będziecie przecież ze sobą konkurować, raz jeden a raz to drugi podskoczy bardziej w rankingu, rywalizacja bardzo pomaga w poprawie siły gry, jednak może również rodzić negatywne emocje. A wśród przyjaciół sukces drugiego cieszy tak samo jak swój własny.
Trzeba pamiętać, by Twój sparingpartner nie był albo zbyt słaby albo zbyt mocny dla Ciebie. Różnica w sile gry 100-150 oczek będzie wystarczająca. Jeśli różnica będzie zbyt duża, to Wasze wspólne granie może przekształcić się w relację nauczyciel-uczeń.
Powinniście pięknie się różnić. Było by wspaniale, gdyby Twój partner treningowy preferował solidny, pozycyjny styl gra a Ty grałbyś aktywnie i śmiało atakował. Fajnie by było, gdybyś np. był wirtuozem końcówek a Twój sparingpartner świetnie grał debiuty. W ten sposób wspólnie dzielilibyście się swoją wiedzą z korzyścią dla obu stron.
I wreszcie na koniec - lepiej mieszkać blisko siebie. Co prawda teraz można grać online, ale nie ma jak "prawdziwe" sparingi na prawdziwej szachownicy!
Powodzenia!
Komentarze
Prześlij komentarz