Na jednym z szachowych blogów znalazłem (J.S.) ciekawą wypowiedź dotyczącą nauki gry w szachy, której autorem jest Martin Wollf . Genialna diagnoza! Pewien przyjaciel zapytał mnie: - Dlaczego inwestujesz tyle pieniędzy i własnego czasu, aby twój syn uczył się grać w szachy? Moja odpowiedź: Cóż, muszę przyznać się do winy: nie płacę za to, żeby mój syn grał w szachy. Czy wiesz, dlaczego płacę? - Płacę, żeby mój syn nauczył się być zdyscyplinowany. - Płacę również za to, by mój syn mógł ćwiczyć swój umysł i rozwijać swoją kreatywność. - Płacę za mojego syna, aby nauczył się radzić sobie z porażkami, z rozczarowaniami jeśli nie uda mu się osiągnąć tego, czego oczekiwał. - Płacę za mojego syna, aby nauczył się realizować swoje cele. - Płacę, aby moje dziecko zrozumiało, że aby osiągnąć mistrzostwo trzeba ciężko pracować i trenować godzinami. I że sukces nie nastąpi z dnia na dzień. - Płacę za to, że mój syn nawiązał przyjaźnie na całe życie. - Płacę za mojego sy
Akurat wczoraj nie mogłem oglądać i udało mi się włączyć transmisję dopiero jak były pokazywane wyniki końcowe - nie powiem, byłem w szoku. Radek miał ciężką rozpiskę, ale co się stało z Jankiem? Można prosić o kilka słów o partiach? Dzięki!
OdpowiedzUsuńRadek grał dobrze nawet z Carlsenem, ale zużył dużo czasu i przegrał remisową końcówkę. Z kolei Janek nie wytrzymał chyba psychicznie, bo w partiach z Nawarą i Niemannem był cieniem siebie. Szkoda szansy :(
Usuń