Zdjęcie na okładce Deutsche Zeitung przedstawia mistrza świata w szachach Aleksandra Alechina. Do dziś uważa się, że od 1940 roku, od upadku Francji Alechin współpracował z władzami niemieckimi, i nie chodziło tylko o udział w turniejach. Jak sam przyznał, zimą 1940/41 roku uczestniczył w Paryżu w symultanach na rzecz armii niemieckiej.
A w 1941 roku Aleksander Alechin napisał serię artykułów pod ogólnym tytułem „Szachy żydowskie i aryjskie”.
Artykuły miały na celu wykazanie, że Żydzi grają kunktatorsko, bez koncepcji i odwagi.
Szczególnie obrzydliwym wydaje się ten fragment: " Czy Żydzi są narodem szczególnie utalentowanym w szachach?
Mając za sobą trzydzieści lat doświadczenia, ośmielam się odpowiedzieć na to pytanie następująco: tak, Żydzi mają najwyższą zdolność wykorzystania swojej inteligencji i praktycznego zmysłu w szachach. Ale Żyd, który był prawdziwym artystą szachowym, nigdy nie istniał. Podczas meczu rewanżowego z Euwe w 1937 roku, zbiorowe żydostwo szachowe odrodziło się. Większość żydowskich mistrzów wymienionych w tym przeglądzie była obecna po stronie Euwe jako reporterzy, trenerzy i sekundanci. Na początku drugiego meczu nie mogłem już się oszukiwać: walczyłem nie z Euwe, ale ze zjednoczonym szachowym żydostwem, a moim decydującym zwycięstwem (10: 4) było zwycięstwo nad żydowskim spiskiem."
Komentarze
Prześlij komentarz