W hiszpańskojęzycznym czasopiśmie szachowym "Nuestro Círculo" ukazał się artykuł o polskim szachiście, reprezentancie kraju na Olimpiadzie Szachowej w 1939 roku w Argentynie - Franciszku Suliku.
Warto przypomnieć jego chlubną postać, nieznaną z pewnością młodszym szachistom. Warto też pokazać jego dokonania szachowe i życiowe niektórym współczesnym polskim mistrzom szachowym, którzy uważają się za wybitnych zawodników.
Mistrz Franciszek (Francisco Javier) Sulik urodził się w 1908 we Lwowie (Polska), a zmarł w Adelajdzie (Australia) w 2000 roku (tu jest różnica w źródle, bowiem w Polsce uważa się, że zmarł on 3 lata wcześniej). Sulik był prawnikiem, absolwentem Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Był liderem szachistów lwowskich, a w 1934 roku zdobył mistrzostwo miasta.
Reprezentował Polskę na nieoficjalnej olimpiadzie w Monachium w 1936 roku. Na Olimpiadzie w Buenos Aires w 1939 roku, wraz ze swoim zespołem zdobył srebrny medal, osiągając wynik +4 -2 = 1 na szachownicy rezerwowej.
W Argentynie przebywał między 1939 a 1941 rokiem, uczestnicząc w turniejach rozgrywanych w Buenos Aires i Mar del Plata.
Podczas II wojny światowej wstąpił do 2. Korpusu Wojska Polskiego pod dowództwem gen. Andersa, walczył we Włoszech.
Po demobilizacji wyemigrował do Australii, gdzie pracował kolejno jako urzędnik, inżynier w fabryce i radiowiec. Zdobył mistrzostwo Adelaide South Australia siedem razy: 1954, 1969, 1970, 1971, 1973, 1974, 1976/78.
Poniżej jego partia z Olimpiady w Argentynie:
Warto przypomnieć jego chlubną postać, nieznaną z pewnością młodszym szachistom. Warto też pokazać jego dokonania szachowe i życiowe niektórym współczesnym polskim mistrzom szachowym, którzy uważają się za wybitnych zawodników.
Reprezentował Polskę na nieoficjalnej olimpiadzie w Monachium w 1936 roku. Na Olimpiadzie w Buenos Aires w 1939 roku, wraz ze swoim zespołem zdobył srebrny medal, osiągając wynik +4 -2 = 1 na szachownicy rezerwowej.
W Argentynie przebywał między 1939 a 1941 rokiem, uczestnicząc w turniejach rozgrywanych w Buenos Aires i Mar del Plata.
Podczas II wojny światowej wstąpił do 2. Korpusu Wojska Polskiego pod dowództwem gen. Andersa, walczył we Włoszech.
Po demobilizacji wyemigrował do Australii, gdzie pracował kolejno jako urzędnik, inżynier w fabryce i radiowiec. Zdobył mistrzostwo Adelaide South Australia siedem razy: 1954, 1969, 1970, 1971, 1973, 1974, 1976/78.
Poniżej jego partia z Olimpiady w Argentynie:
Komentarze
Prześlij komentarz